موثرترین راه حل ها برای بحران میکروپلاستیک

تقاضا برای پلاستیک بیشتر از همیشه است و میزان زباله های پلاستیکی که ما ایجاد می کنیم به طور تصاعدی در حال افزایش است. میکروپلاستیک‌ها، قطعات مصنوعی که از «تخریب» پلاستیک در طول زمان به وجود می‌آیند، ممکن است کوچک باشند، اما یکی از بزرگترین مشکلات بشریت را نیز به همراه دارند. میکروپلاستیک ها به آب باران، خاک، غذا و بدن ما راه پیدا کرده اند، اما محلول های میکروپلاستیک ممکن است از قبل وجود داشته باشد. سوال این است که آیا آنها کافی هستند؟

میکروپلاستیک ها همه جا هستند.

هنگامی که محصولات مبتنی بر پلاستیک تجزیه می شوند، تجزیه زیستی نمی شوند - در عوض، به میکروپلاستیک هایی که به اندازه یک دانه کنجد یا کوچکتر هستند تجزیه می شوند.. آنها از اجزای شیمیایی سمی متعددی ساخته شده اند که باعث می شود هر چیزی را که لمس می کنند مسموم کنند. بدتر از همه؟ آنها به معنای واقعی کلمه همه جا هستند.

 

به گفته اداره محیط زیست اروپا (EEB) ، میکروپلاستیک ها به قدری بخشی از محیط زیست ما شده اند که در هوایی که تنفس می کنیم، آبی که می نوشیم، غذایی که می خوریم و در اعماق بافت های اندام ما قرار دارند. آنها در عمیق ترین اقیانوس ها، در برف قطب شمال و در خاک هر هفت قاره پیدا شده اند. کاملاً صادقانه بگویم، اوضاع تقریباً خارج از کنترل است.

در سال 2020، اتحادیه اروپا (EU) ممنوعیت گسترده ای را برای میکروپلاستیک ها منتشر کرد که حدود 90 درصد از همه آلاینده های پلاستیکی را پوشش می داد. به گزارش گاردین ، هدف اصلی این ممنوعیت کاهش آلودگی پلاستیکی به میزان 400000 تن در طی دو دهه گذشته بود. به طور متوسط، حدود 36000 تن الیاف و قطعات میکروپلاستیک در سال دیگر مجاز به «افزودن عمدی» به محصولات نیستند.

در عین حال، استفاده از ریزدانه های پلاستیکی در لوازم آرایشی، فوم اصلاح، ژل دوش و خمیر دندان نیز ممنوع خواهد بود. متأسفانه طبق گفته EEB، برخی استثنائات وجود داشت که ممنوعیت های فعلی را تا حدودی بی اثر کرد. تولید پلاستیک اغلب سال‌ها طول می‌کشد، بنابراین برخی از مقررات تا پس از سال 2022 اعمال نمی‌شوند - زمان بسیار طولانی برای چنین مشکلی که به‌طور تصاعدی در حال رشد است.

 

سرعت قوانین توسط تشریفات اداری استاندارد دولتی و مزخرفات بوروکراتیک کاهش می یابد. این بدان معناست که بر اساس پیش‌بینی‌های فعلی، آلودگی میکروپلاستیک ممکن است تا سال 2028 یا 2030 به نصف کاهش نیابد، تا قبل از آن زمان بحران پلاستیک بدتر شده است.

علاوه بر همه اینها، ممنوعیت های موجود در سایر کشورها به طور مشابه از نظر واداشتن شرکت ها به «بازی با توپ» بی اثر بوده است. به عنوان مثال، لباس های ساخته شده با الیاف بازیافتی، مصنوعی و مبتنی بر پلاستیک هنوز تولید می شود و تلاش کمی برای جلوگیری از تولید میکروپلاستیک از طریق استفاده و شستشو در طول زمان انجام می شود.

 

محصولات پیشنهادی:

آیا بست بندی حبابدار قابل بازیافت است؟

جهان پیرامون لیوان های پلاستیکی

 

فیلتر میکروفیبر پلاستیکی می تواند به حل مشکل در خانه کمک کند.

برنامه محیط‌زیست سازمان ملل (UNEP) تخمین می‌زند که تقریباً 35 درصد از کل میکروپلاستیک‌های اقیانوس از افرادی که لباس‌های خود را می‌شویند به دست می‌آید. منسوجات مصنوعی مانند پشم گوسفند و سایر مواد مبتنی بر پلاستیک، هنگامی که در ماشین لباسشویی ما فرو می‌روند، شکسته می‌شوند و به صورت میکروالیاف پلاستیکی در می‌آیند که سپس به سطح آب می‌ریزند.

راه‌حل این مشکل خاص می‌تواند در توسعه سیستم‌های فیلتراسیون خانگی باشد که قادر به جذب این میکروپلاستیک‌ها قبل از ورود به فاضلاب باشند. اگر این کار موثر باشد، چنین فناوری می‌تواند برای حل سایر مشکلات «ذراتی» مورد استفاده قرار گیرد و به عنوان وسیله‌ای برای حذف انواع دیگر میکروپلاستیک‌ها از آبراه‌ها در سراسر جهان استفاده شود. همانطور که اتفاق می افتد، این فناوری به شکلی وجود دارد.

یکی از راه حل های خانگی برای کنترل میکروالیاف پلاستیکی Cora Ball است، یک توپ پلاستیکی بازیافتی با شکل عجیب و غریب که مستقیماً وارد ماشین لباسشویی شما می شود و حدود 26 درصد از میکروفیبرهای متصل به فاضلاب را جذب می کند. یکی دیگر، Guppyfriend، یک کیسه توری است که می توانید از آن برای شستشوی پارچه های مصنوعی در ماشین لباسشویی استفاده کنید. Guppyfriend با انباشته شدن میکروالیاف در گوشه های کیسه، جایی که می توان آنها را خراش داد و به درستی دور انداخت، از ریزش میکروفیبر پلاستیکی بین 75 تا 86 درصد جلوگیری می کند.

اینها تنها دو مورد از ابزارهای مختلف خانگی هستند که می توانند مشکل را به حداقل برسانند. در همین حال، پذیرش گسترده سیستم‌های فیلتراسیون موجود که قادر به حذف همه میکروفیبرها هستند، هنوز کند است.

مقرون به صرفه ساختن چنین فناوری برای مصرف کننده معمولی و واداشتن شرکت های لوازم خانگی به گنجاندن این نوع فناوری در هر یک از محصولات خود ممکن است دشوار باشد. بدون قانونی که از مردم می خواهد که لوازم فعلی خود را با وسایل ضد پلاستیک جایگزین کنند، پذیرش گسترده نیز ممکن است دشوار باشد. ما قبلاً آن را با لوازم برقی استار دیده‌ایم .

می توان از آهنربا برای جذب میکروپلاستیک ها استفاده کرد.

در سال 2019، برنده نمایشگاه علمی گوگل ، فیون فریرا 18 ساله، اهل غرب کورک، ایرلند بود. آزمایش او ثابت کرد که با استفاده از پودر مگنتیت، نوعی اکسید آهن، می توان از نشت نفت استفاده کرد.

 

با این حال، همان روش افزودن روغن و در نهایت پودر مگنتیت به سوسپانسیون میکروپلاستیک‌های شناخته‌شده، یک فروسیال میکروپلاستیک ایجاد کرد که سپس می‌توان آن را با استفاده از آهن‌رباهای قوی حذف کرد. تنها چیزی که Ferriera هنوز مرتب نکرده است این است که چگونه آزمایش را به سطوح عظیم مورد نیاز برای پاکسازی میکروپلاستیک ها از توده های بزرگ آبی مقیاس دهد. با این حال، او معتقد است که ممکن است.

پاکسازی دسته جمعی ممکن است بهترین راه حل ما باشد.

تکه زباله بزرگ اقیانوس آرام خودش یک مشکل بزرگ است و ما فقط می‌توانیم این مشکل را با تمیز کردن همه چیز قبل از بدتر شدن حل کنیم. هنگامی که آن پلاستیک میکروپلاستیک می شود، تمیز کردن آن تقریبا غیرممکن می شود. بنابراین، راه حل می تواند حذف پلاستیک از اقیانوس قبل از تبدیل شدن به میکرو در وهله اول باشد. موسسات خیریه و گروه های زیست محیطی در حال حاضر برای رفع این مشکل به بهترین شکل ممکن تلاش می کنند.

به گفته L'Aquilla Active ، پاکسازی اقیانوس ها بهترین راه برای جلوگیری از ورود میکروپلاستیک های بیشتر به آبراهه های سیاره ما است. پروژه پاکسازی اقیانوس و سایر سازمان‌ها قبلا تن‌های بی‌شماری زباله را از اقیانوس‌های ما برداشته‌اند و حتی برخی از نوآوری‌های فن‌آوری جدید هیجان‌انگیز را نشان داده‌اند که ممکن است پاکسازی را آسان‌تر کند. رهگیر ، یک ماشین کاتاماران مانند با انرژی خورشیدی، پاک سوز و خودمختار، توسط Boyan Slat، مدیر عامل Ocean Cleanup ساخته شده است.

این دستگاه برای کار از راه دور 24/7 طراحی شده است و مجهز به باتری های لیتیوم یونی است. با حرکت به سمت پایین رودخانه‌ها (که به اقیانوس‌ها تغذیه می‌کنند) و جمع کردن پلاستیک در تور خود عمل می‌کند، در حالی که به ماهی‌ها و دیگر حیات‌وحش اجازه می‌دهد بدون آسیب از آن عبور کنند. سپس پلاستیک به تسمه‌های نقاله و شش سطل زباله روی کشتی فرستاده می‌شود که در مجموع قادر به جمع‌آوری 100000 کیلوگرم زباله در روز هستند.

این یک شروع عالی است، حتی اگر هنوز به طور خاص نتواند مشکل میکروپلاستیک را حل کند.