بررسی اجمالی
پلاستیک چیست؟
پلاستیک نوعی پلیمر مصنوعی یا ساخت بشر است. از بسیاری جهات به رزین های طبیعی موجود در درختان و گیاهان شبیه است. فرهنگ لغت وبستر پلیمرها را چنین تعریف می کند: هر یک از ترکیبات آلی پیچیده و متنوع تولید شده توسط پلیمریزاسیون ، قابلیت قالب گیری ، اکسترود ، ریختن به اشکال و فیلم های مختلف یا کشش به رشته ها و سپس به عنوان الیاف نساجی را دارد.
تاریخچه ای کوچک تاریخچهپلاستیک های تولیدی به بیش از 100 سال پیش برمی گردد. با این حال ، وقتی پلاستیک ها با مواد دیگر مقایسه می شوند ، نسبتاً مدرن هستند. استفاده از آنها در طول قرن گذشته جامعه را قادر به پیشرفتهای عظیم تکنولوژیکی کرده است. اگرچه پلاستیک ها به عنوان یک اختراع مدرن تصور می شوند ، اما همیشه "پلیمرهای طبیعی" مانند کهربا ، پوسته لاک پشت و شاخ حیوانات وجود داشته است. این مواد رفتاری کاملاً شبیه پلاستیک های تولید شده امروزی دارند و غالباً مشابه روشی هستند که در حال حاضر پلاستیک های تولید شده استفاده می شوند. به عنوان مثال ، قبل از قرن شانزدهم ، بعضی اوقات از شاخ حیوانات که هنگام گرم شدن شفاف و زرد کم رنگ می شوند ، جایگزین شیشه می شدند.
الکساندر پارکس از اولین پلاستیک ساخته شده توسط بشر در نمایشگاه بین المللی بزرگ 1862 در لندن رونمایی کرد. این ماده - که Parkesine نامیده می شد و اکنون سلولوئید نامیده می شود - یک ماده آلی مشتق شده از سلولز بود که پس از گرم شدن می توانست قالب گیری شود اما با سرد شدن شکل خود را حفظ کند. پارکس ادعا کرد که این ماده جدید می تواند هر کاری را که لاستیک قادر به انجام آن است انجام دهد ، با این حال با قیمت پایین تر. او ماده ای را کشف کرده بود که می توانست شفاف باشد و همچنین به هزاران شکل مختلف تراشیده شود.
در سال 1907 ، لئو هندریک باکلند ، شیمی دان ، در حالی که در تلاش برای تولید یک لاک مصنوعی بود ، به فرمول یک پلیمر مصنوعی جدید که از تار زغال سنگ منشا می گیرد ، برخورد کرد. وی متعاقباً ماده جدید را "باکلایت" نامید. باکلیت ، پس از تشکیل ، نمی تواند ذوب شود. از Bakelite به دلیل خواصی که دارد به عنوان یک عایق الکتریکی در تولید اجسام با تکنولوژی بالا از جمله دوربین و تلفن استفاده می شد. همچنین در تولید زیرسیگاری و به عنوان جایگزین یشم ، سنگ مرمر و عنبر استفاده می شد. تا سال 1909 ، باکلند "پلاستیک" را به عنوان اصطلاحی برای توصیف این دسته از مواد کاملاً جدید ابداع کرد.
اولین حق ثبت اختراع پلی وینیل کلراید (PVC) ، ماده ای که امروزه به طور گسترده ای در سایدینگ وینیل و لوله های آب استفاده می شود ، در سال 1914 ثبت شد. سلفون نیز در این دوره کشف شد.
پلاستیک ها در واقع بعد از جنگ جهانی اول و با استفاده از نفت ، ماده ای که فرآوری آن از زغال سنگ در مواد اولیه آسان تر بود ، از بین نرفت. پلاستیک ها در زمان سختی جنگ جهانی اول و دوم به عنوان جایگزین چوب ، شیشه و فلز عمل می کردند. پس از جنگ جهانی دوم ، پلاستیک های جدیدتر مانند پلی اورتان ، پلی استر ، سیلیکون ، پلی پروپیلن و پلی کربنات در کاربردهای گسترده به پلی متیل متاکریلات و پلی استایرن و PVC پیوستند. بسیاری دیگر به دنبال آن می آیند و در دهه 1960 ، پلاستیک به دلیل ارزان بودن در دسترس همه بود. بنابراین پلاستیک ها "عادی" در نظر گرفته شده بودند - نمادی از جامعه مصرف کننده.
از دهه 1970 ، ما شاهد ظهور پلاستیک های "با تکنولوژی پیشرفته" هستیم که در زمینه های سخت افزاری مانند بهداشت و فناوری استفاده می شود. انواع جدید و اشکال پلاستیک با ویژگی های عملکرد جدید یا بهبود یافته همچنان در حال توسعه است.
از کارهای روزمره گرفته تا غیر معمول ترین نیازهای ما ، پلاستیک ها به طور فزاینده ای ویژگی های عملکردی را فراهم می کنند که نیازهای مصرف کننده را در همه سطوح برآورده می کند. پلاستیک ها در چنین طیف وسیعی از کاربردها مورد استفاده قرار می گیرند زیرا به طور منحصر به فردی قادر به ارائه خواص مختلفی هستند که مزایای مصرف کننده را از نظر مواد دیگر فراتر نمی برد. آنها همچنین از این نظر منحصر به فرد هستند که ممکن است خصوصیات آنها برای هر یک از کاربردهای استفاده نهایی شخصی سازی شود.
مواد اولیه
پلیمریزاسیون
روغن و گاز طبیعی عمده ترین مواد اولیه برای تولید پلاستیک هستند. فرآیند تولید پلاستیک اغلب با تصفیه اجزای نفت خام یا گاز طبیعی در "فرآیند ترک خوردگی" آغاز می شود. این فرآیند منجر به تبدیل این اجزا به مونومرهای هیدروکربن مانند اتیلن و پروپیلن می شود. فرآوری بیشتر منجر به طیف وسیعی از مونومرها مانند استایرن ، وینیل کلرید ، اتیلن گلیکول ، ترفتالیک اسید و بسیاری دیگر می شود. سپس این مونومرها از نظر شیمیایی به زنجیرهایی موسوم به پلیمرها پیوند می خورند. ترکیبات مختلف مونومرها باعث تولید پلاستیک با طیف گسترده ای از خصوصیات و ویژگی ها می شوند.
پلاستیک هابسیاری از پلاستیک های معمول از مونومرهای هیدروکربن ساخته می شوند. این پلاستیک ها با اتصال بسیاری از مونومرها به یکدیگر به زنجیرهای بلند برای تشکیل ستون فقرات پلیمری ساخته می شوند. پلی اتیلن ، پلی پروپیلن و پلی استایرن متداول ترین نمونه های این موارد هستند. در زیر نمودار پلی اتیلن ، ساده ترین ساختار پلاستیکی آورده شده است.
حتی اگر ترکیب اصلی بسیاری از پلاستیک ها کربن و هیدروژن است ، عناصر دیگری نیز می توانند در این امر دخیل باشند. اکسیژن ، کلر ، فلوئور و ازت نیز در ترکیبات مولکولی بسیاری از پلاستیک ها یافت می شود. پلی وینیل کلراید (PVC) حاوی کلر است. نایلون حاوی نیتروژن است. تفلون حاوی فلورین است. پلی استر و پلی کربنات حاوی اکسیژن هستند.
مشخصات پلاستیکپلاستیک ها به دو گروه مجزا تقسیم می شوند: ترموپلاستیک و ترموست. اکثر پلاستیک ها از نوع ترموپلاستیک هستند ، بدین معنی که به محض تشکیل پلاستیک می توان آن را دائماً گرم و اصلاح کرد. سلولوئید یک گرمانرم است. این ویژگی امکان پردازش آسان و بازیافت را تسهیل می کند. گروه دیگر ، یعنی دماسنج ها ، قابل استفاده مجدد نیستند. پس از تشکیل این پلاستیک ها ، دوباره گرم شدن باعث تجزیه مواد به جای ذوب شدن می شود. باکلیت ، پلی فنل فرمالدئید ، یک حرارت است.
هر پلاستیک دارای خصوصیات بسیار متمایز است ، اما اکثر پلاستیک ها دارای مشخصات عمومی زیر هستند.
پلاستیک ها می توانند در برابر مواد شیمیایی بسیار مقاوم باشند. تمام مایعات تمیزکننده در منزل خود را که در پلاستیک بسته بندی شده اند ، در نظر بگیرید. برچسب های هشدار دهنده که توصیف می کنند وقتی ماده شیمیایی با پوست یا چشم تماس پیدا می کند یا بلعیده می شود ، بر مقاومت شیمیایی این مواد تأکید می کند. در حالی که حلال ها به راحتی برخی پلاستیک ها را حل می کنند ، پلاستیک های دیگر بسته های ایمن و نشکن برای حلال های تهاجمی را فراهم می کنند.
پلاستیک ها می توانند عایق حرارتی و عایق الکتریکی باشند. قدم زدن در خانه شما این مفهوم را تقویت می کند. تمام وسایل برقی ، سیمها ، پریزها و سیم کشی های ساخته شده یا پوشیده شده از پلاستیک را در نظر بگیرید. مقاومت حرارتی در آشپزخانه با دستگیره های قابلمه پلاستیکی و قابلمه ، دستگیره های قابلمه قهوه ، هسته کف یخچال و فریزرها ، لیوان های عایق بندی شده ، کولرها و ظروف مایکروویو مشهود است. لباس زیر حرارتی که بسیاری از اسکی بازان می پوشند از پلی پروپیلن ساخته شده و فیبر پر کردن در بسیاری از کت های زمستانی اکریلیک یا پلی استر است.
به طور کلی ، وزن پلاستیک ها بسیار سبک است و درجات مختلف استحکام دارند. طیف وسیعی از کاربردها را از اسباب بازی گرفته تا ساختار قاب ایستگاه های فضایی یا الیاف نایلون ظریف جوراب شلواری گرفته تا Kevlar® را در نظر بگیرید ، که در جلیقه های ضد گلوله استفاده می شود. برخی از پلیمرها در آب شناور می شوند در حالی که برخی دیگر غرق می شوند. اما ، در مقایسه با تراکم سنگ ، بتن ، فولاد ، مس یا آلومینیوم ، همه پلاستیک ها مواد سبک هستند.
پلاستیک ها می توانند به روش های مختلف برای تولید الیاف نازک یا قطعات بسیار پیچیده پردازش شوند. پلاستیک ها را می توان در بطری ها یا اجزای اتومبیل مانند داشبورد و گلگیرها قالب کرد. برخی از پلاستیک ها کشش دارند و بسیار انعطاف پذیر هستند. پلاستیک های دیگر مانند پلی اتیلن ، پلی استایرن (پلی استایرن) و پلی اورتان را می توان کف کرد. پلاستیک ها را می توان به صورت طبل درآورده یا با حلال ها مخلوط کرده و به چسب یا رنگ تبدیل کرد. الاستومرها و برخی پلاستیک ها کشش دارند و بسیار انعطاف پذیر هستند.
پلیمرها موادی هستند که طیف ظاهری و نامحدودی از مشخصات و رنگها را دارند. پلیمرها دارای خواص ذاتی بسیاری هستند که می توانند توسط طیف وسیعی از مواد افزودنی بیشتر شده و کاربردها و کاربردهای آنها را گسترش دهند. از پلیمرها می توان الیاف پنبه ، ابریشم و پشم را تقلید کرد. ظروف چینی و مرمر؛ و آلومینیوم و روی. پلیمرها همچنین می توانند محصولی ممکن را تولید کنند که به راحتی از دنیای طبیعی حاصل نشود ، مانند ورق های شفاف ، تخته عایق کف و فیلم های انعطاف پذیر. پلاستیک ها ممکن است برای تولید انواع مختلفی از محصولات با کاربرد در بسیاری از بازارهای بزرگ ، قالب یا شکل گرفته باشند.
پلیمرها معمولاً از نفت ساخته می شوند ، اما نه همیشه. بسیاری از پلیمرها از واحدهای تکراری حاصل از گاز طبیعی یا ذغال سنگ یا نفت خام ساخته شده اند. اما واحدهای تکراری بلوک های ساختمانی گاهی می توانند از مواد تجدید پذیر مانند اسید پلی لاکتیک از ذرت یا سلولزهای حاصل از پرزهای پنبه ای ساخته شوند. برخی از پلاستیک ها همیشه از مواد تجدید پذیر مانند استات سلولزی که برای دسته های پیچ گوشتی و روبان هدیه استفاده می شود ساخته شده اند. هنگامی که می توان بلوک های ساختمانی را از لحاظ اقتصادی از مواد تجدید پذیر از سوخت های فسیلی تهیه کرد ، پلاستیک های قدیمی مواد اولیه جدید پیدا می کنند یا پلاستیک های جدید معرفی می شوند.
فرایندهای تولید
مواد افزودنی
بسیاری از پلاستیک ها به دلیل پردازش در محصولات نهایی با مواد افزودنی مخلوط می شوند. این مواد افزودنی در پلاستیک ها گنجانده می شوند تا خصوصیات مکانیکی ، فیزیکی یا شیمیایی اساسی آنها را تغییر داده و بهبود ببخشند. مواد افزودنی برای محافظت از پلاستیک در برابر اثرات تخریب نور ، گرما یا باکتری استفاده می شود. برای تغییر چنین خصوصیات پلاستیکی ، مانند جریان ذوب ؛ برای ارائه رنگ برای ایجاد ساختار کف برای تأخیر در شعله و برای ارائه ویژگی های خاص مانند بهبود سطح سطح یا کاهش تاک / اصطکاک.
نرم کننده ها موادی هستند که برای افزایش انعطاف پذیری و کارایی در پلاستیک های خاص گنجانده شده اند. نرم کننده ها در بسیاری از بسته بندی های فیلم پلاستیکی و در لوله های پلاستیکی انعطاف پذیر یافت می شوند که هر دو معمولاً در بسته بندی یا فرآوری مواد غذایی استفاده می شوند. کلیه پلاستیک های مورد استفاده در تماس با مواد غذایی ، از جمله مواد افزودنی و نرم کننده ها ، توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تنظیم می شوند تا از ایمن بودن این مواد اطمینان حاصل کنند.
روشهای فرآوریچندین روش پردازش مختلف برای تولید محصولات پلاستیکی وجود دارد. در زیر چهار روش اصلی وجود دارد که در آن پلاستیک ها فرآوری می شوند تا محصولی که مصرف کنندگان از آن استفاده می کنند ، مانند فیلم پلاستیکی ، بطری ها ، کیسه ها و سایر ظروف.
اکستروژن - گلوله ها یا گرانول های پلاستیکی ابتدا در یک قیف بارگیری می شوند ، سپس در یک اکسترودر ، که یک محفظه گرم شده طولانی است ، تغذیه می شوند و از طریق آن با عملکرد یک پیچ مداوم چرخان حرکت می کنند. پلاستیک توسط ترکیبی از حرارت حاصل از کار مکانیکی و توسط فلز داغ طرفین ذوب می شود. در انتهای اکسترودر ، پلاستیک مذاب از طریق یک دهانه کوچک به بیرون مجبور می شود یا می میرد تا محصول نهایی شکل بگیرد. با خارج شدن محصول پلاستیکی از قالب ، توسط هوا یا آب خنک می شود. فیلم ها و کیسه های پلاستیکی با پردازش اکستروژن ساخته می شوند.
تزریق molding- قالب تزریق، گلوله های پلاستیکی و یا گرانول از یک قیف به یک محفظه گرم تغذیه می کند. یک پیچ اکستروژن پلاستیک را از طریق محفظه گرم کننده ، جایی که مواد نرم شده و به حالت سیال در می آید ، هل می دهد. باز هم ، کار مکانیکی و دیوارهای جانبی داغ پلاستیک را ذوب می کنند. در انتهای این محفظه ، رزین با فشار زیاد وارد قالب سرد و بسته می شود. هنگامی که پلاستیک به حالت جامد خنک شد ، قالب باز می شود و قسمت تمام شده خارج می شود. از این فرآیند برای تولید محصولاتی مانند وان کره ، ظروف ماست ، درب و اتصالات استفاده می شود.
قالب گیری ضربه -قالب گیری دمشی فرایندی است که همراه با قالب گیری اکستروژن یا تزریق استفاده می شود. در یک فرم ، قالب گیری با اکستروژن ، قالب یک لوله نیمه ذوب مداوم از مواد ترموپلاستیک را تشکیل می دهد. یک قالب سرد شده در اطراف لوله بست می شود و سپس هوای فشرده شده درون لوله دمیده می شود تا لوله را با داخل قالب مطابقت داده و لوله کشیده شده را جامد کند. به طور کلی ، هدف تولید ذوب یکنواخت ، شکل دادن آن به لوله ای با سطح مقطع مورد نظر و دمیدن آن به شکل دقیق محصول است. این فرآیند برای تولید محصولات پلاستیکی توخالی مورد استفاده قرار می گیرد و مزیت اصلی آن توانایی تولید اشکال توخالی بدون نیاز به اتصال دو یا چند قسمت قالب تزریق جداگانه است. از این روش برای ساخت مواردی مانند طبل تجاری و بطری شیر استفاده می شود. روش دیگر قالب گیری بادی ، تزریق قالب میانی به نام پریفرم و سپس گرم کردن پریفرم و دمیدن پلاستیک نرم شده با حرارت به فرم نهایی در قالب سرد است. این فرآیند تولید بطری های نوشابه گازدار است.
چرخش Molding- قالب ریزی و سازه های دورانی متشکل از یک قالب بسته بر روی یک ماشین با قابلیت چرخش در دو محور نصب شده به طور همزمان. گرانولهای پلاستیکی در قالب قرار می گیرند ، سپس آن را در کوره گرم می کنند تا پلاستیک ذوب شود. چرخش در اطراف هر دو محور پلاستیک مذاب را به یک پوشش یکنواخت در داخل قالب تقسیم می کند تا قسمت با خنک شدن تنظیم شود. از این فرآیند برای تولید محصولات توخالی ، به عنوان مثال اسباب بازی های بزرگ یا کایاک استفاده می شود.
کالاهای با دوام در مقابل غیر بادوامهمه انواع محصولات پلاستیکی در داخل صنعت پلاستیک به عنوان هر یک از دوام یا خوب پلاستیکی غیر بادوام است. این طبقه بندی ها برای اشاره به عمر مورد انتظار یک محصول استفاده می شود.
مطالب پیشنهادی :
جوانب مثبت و منفی یک جام پلاستیکی
کیسه های زباله چگونه ساخته می شوند
از محصولات با عمر مفید سه سال یا بیشتر به عنوان ماندگار یاد می شود. آنها شامل لوازم خانگی ، مبلمان ، وسایل الکترونیکی مصرفی ، اتومبیل و مصالح ساختمانی و ساختمانی هستند.
به طور کلی از محصولاتی با عمر مفید کمتر از سه سال به عنوان غیر ماندگار یاد می شود. برنامه های معمول شامل بسته بندی ، کیسه های زباله ، لیوان ، ظروف غذا ، وسایل ورزشی و تفریحی ، اسباب بازی ها ، وسایل پزشکی و پوشک های یکبار مصرف است.
7 پلاستیک عمده
PETE
پلی اتیلن ترفتالات (PET یا PETE) شفاف ، مقاوم و دارای خواص سد کننده گاز و رطوبت مناسب است که آن را برای کاربردهای نوشیدنی های گازدار و سایر ظروف غذا ایده آل می کند. این واقعیت که از درجه حرارت استفاده بالایی برخوردار است ، باعث می شود بتوان آن را در برنامه هایی مانند سینی های غذایی از قبل آماده شده با حرارت استفاده کرد. مقاومت در برابر حرارت و شفافیت مایکروویو آن را به یک فیلم حرارتی ایده آل تبدیل می کند. همچنین این برنامه کاربردهای مختلف متنوعی مانند الیاف برای لباس و فرش ، بطری ، ظروف غذا ، تسمه و پلاستیک مهندسی برای قطعات دقیق ساخته شده را پیدا می کند.
HDPE
از پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) برای بسیاری از کاربردهای بسته بندی استفاده می شود زیرا ویژگی های عالی مانع رطوبت و مقاومت شیمیایی را فراهم می کند. با این حال ، HDPE ، مانند همه انواع پلی اتیلن ، به آن دسته از برنامه های بسته بندی مواد غذایی محدود می شود که نیازی به مانع اکسیژن یا CO2 ندارند. در فرم فیلم ، HDPE در بسته های غذایی میان وعده و آسترهای جعبه غلات استفاده می شود. به صورت بطری قالب دار دمیده ، برای بطری های شیر و نوشابه غیر گازدار. و به صورت وان تزریق شده ، برای بسته بندی مارگارین ، مواد افزودنی و مواد غذایی شیرین. از آنجا که HDPE مقاومت شیمیایی خوبی دارد ، برای بسته بندی بسیاری از مواد خانگی و همچنین مواد شیمیایی صنعتی مانند شوینده ها ، سفید کننده ها و اسیدها مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده عمومی از HDPE شامل موارد نوشیدنی قالب تزریقی ، سینی نان و همچنین فیلم کیسه های مواد غذایی و بطری های نوشیدنی و مواد شیمیایی خانگی است.
پلی
وینیل کلراید پی وی سی (PVC) دارای شفافیت عالی ، مقاومت شیمیایی ، پایداری طولانی مدت ، قابلیت بادوام در هوا و ویژگی های الکتریکی پایدار است. محصولات وینیل را می توان به طور گسترده به مواد سفت و سخت و انعطاف پذیر تقسیم کرد. کاربردهای سخت در بازارهای ساختمانی متمرکز شده است که شامل لوله و اتصالات ، سایدینگ ، کف سخت و پنجره ها است. موفقیت PVC در لوله و اتصالات را می توان ناشی از مقاومت آن در برابر بیشتر مواد شیمیایی ، عدم نفوذ در برابر حمله باکتریها یا میکروارگانیسم ها ، مقاومت در برابر خوردگی و مقاومت آن دانست. از وینیل انعطاف پذیر در غلاف سیم و کابل ، عایق بندی ، فیلم و ورق ، پوشش کف قابل انعطاف ، محصولات چرمی مصنوعی ، پوشش ها ، کیسه های خون و لوله های پزشکی استفاده می شود.
LDPE از
پلی اتیلن با چگالی کم (LDPE) به دلیل سختی ، انعطاف پذیری و شفافیت بیشتر در کاربردهای فیلم استفاده می شود. LDPE دارای نقطه ذوب کم است و باعث محبوبیت آن در کاربردهایی می شود که آب بندی گرما لازم است. به طور معمول ، LDPE برای تولید فیلم های انعطاف پذیر مانند آنهایی که برای کیسه های لباس خشک خشک و تولید کیسه استفاده می شود ، استفاده می شود. LDPE همچنین برای ساخت برخی از درب ها و بطری های انعطاف پذیر استفاده می شود ، و به دلیل ویژگی های الکتریکی پایدار و ویژگی های پردازش ، در برنامه های سیم و کابل کاربرد گسترده ای دارد.
PP
پلی پروپیلن (PP) مقاومت شیمیایی بسیار خوبی دارد و معمولاً در بسته بندی استفاده می شود. دارای نقطه ذوب بالا ، و آن را برای مایعات پر از گرم ایده آل می کند. پلی پروپیلن در همه موارد از بسته بندی انعطاف پذیر و سفت و سخت گرفته تا الیاف پارچه ها و فرش ها و قطعات بزرگ قالب ریزی شده برای محصولات خودرویی و مصرفی یافت می شود. مانند سایر پلاستیک ها ، پلی پروپیلن در برابر آب و محلول های نمکی و اسیدی که برای فلزات مخرب هستند مقاومت بسیار خوبی دارد. کاربردهای معمول آن شامل بطری های کچاپ ، ظروف ماست ، بطری های دارویی ، بطری های شربت پنکیک و پوسته باتری خودرو است.
PS
پلی استایرن (PS) یک پلاستیک همه کاره است که می تواند سفت و محکم باشد یا کف کند. پلی استایرن با کاربرد عمومی شفاف ، سخت و شکننده است. وضوح آن باعث می شود در مواقعی که شفافیت مهم است مانند در بسته بندی های پزشکی و مواد غذایی ، در وسایل آزمایشگاهی و در برخی مصارف الکترونیکی از آن استفاده شود. پلی استایرن منبسط شونده (EPS) معمولاً درون ورقه ای برای ترموفرمینگ در سینی های گوشت ، ماهی و پنیرها و در ظروف مانند جعبه های تخم مرغ اکسترود می شود. EPS همچنین مستقیماً به شکل فنجان و وان مخصوص غذاهای خشک مانند سوپ های کم آب در می آید. ورق های کف دار و وان های قالب دار به دلیل سبک بودن ، سفتی و عایق حرارتی عالی در رستوران های خارج از منزل بسیار مورد استفاده قرار می گیرند.
پلاستیک های دیگر پلاستیکهای بسیاری وجود دارد که فراتر از معمول ترین مواردی که در بالا توضیح داده شد ، به عنوان مثال نایلون ، کوپلیمرهای ABS ، پلی اورتان ها و پلی متیل متاکریلات.
پلاستیک استفاده می کند
خواه از این موضوع آگاهی داشته باشید و نه ، پلاستیک نقش مهمی در زندگی شما دارد. تطبیق پذیری پلاستیک ها باعث می شود که از آنها در قطعات خودرو گرفته تا قطعات عروسک ها ، از بطری های نوشابه تا یخچال هایی که در آنها نگهداری می شود ، استفاده شود. راحت تر و بهتر بنابراین چگونه است که از پلاستیک ها این همه استفاده گسترده شده است؟ چگونه پلاستیک ها به مواد انتخابی برای بسیاری از کاربردهای متنوع تبدیل شدند؟
پاسخ ساده این است که پلاستیک ها با هزینه های اقتصادی می توانند چیزهایی را که مصرف کنندگان می خواهند و نیاز دارند فراهم کنند. پلاستیک ها قابلیت منحصر به فردی دارند که می توانند برای تأمین نیازهای عملکردی بسیار خاص برای مصرف کنندگان ساخته شوند. بنابراین شاید یک سوال دیگر وجود داشته باشد که مرتبط باشد: من چه می خواهم؟ صرف نظر از نحوه پاسخ شما به این سوال ، پلاستیک ها احتمالاً می توانند نیازهای شما را برآورده کنند.
اگر محصولی از پلاستیک ساخته شده باشد ، یک دلیل وجود دارد. و این احتمال وجود دارد که دلیل این امر همه کمک به شما ، مصرف کننده ، در دستیابی به خواسته های شماست: سلامتی. ایمنی کارایی. و ارزش پلاستیک ها این کار را ممکن می کنند .
خرید
فقط تغییراتی را که طی سالهای اخیر در فروشگاه مواد غذایی مشاهده کرده ایم در نظر بگیرید: بسته بندی پلاستیکی به گوشت تازه کمک می کند در حالی که از گوشت انگشتان شما جلوگیری می کند. بطری های پلاستیکی به این معنی است که شما در واقع می توانید یک بطری آب به اندازه اقتصادی بلند کنید و اگر به طور تصادفی آن بطری را بیندازید ، در برابر خرد شدن مقاومت دارد. در هر حالت ، پلاستیک ها به سهولت ، سلامت و امنیت زندگی شما کمک می کنند.
سبد خرید در مقابل
پلاستیک های بدن پانل مقاوم در برابر دندانه نیز به شما کمک می کند حداکثر ارزش را از برخی از اجناس بزرگ بلیط خریداری کنید. پلاستیک ها به ساخت تلفن ها و رایانه های قابل حمل کمک می کنند که واقعاً قابل حمل هستند. آنها به لوازم اصلی کمک می کنند - مانند یخچال و فریزرها یا ماشین های ظرفشویی - در برابر خوردگی مقاومت می کنند ، ماندگاری بیشتری دارند و کارآمدتر کار می کنند. گلگیرهای پلاستیکی اتومبیل و پانل های بدنه در برابر ضایعات مقاومت می کنند ، بنابراین می توانید با اطمینان به پارکینگ فروشگاه مواد غذایی بروید.
بسته بندی بسته بندی
مدرن - مانند کیسه های پلاستیکی و بسته بندی شده با حرارت - به تازه و عاری از آلودگی مواد غذایی کمک می کند. این بدان معناست که منابعی که برای تولید آن غذا صرف شده هدر نمی رود. همین که غذا را به خانه برسانید ، همین است: بسته بندی های پلاستیکی و ظروف قابل تعمیر مجدد از باقی مانده های شما محافظت می کنند - این باعث ناراحتی بچه های همه جا شده است. در حقیقت ، کارشناسان بسته بندی تخمین زده اند که هر پوند بسته بندی پلاستیکی می تواند ضایعات مواد غذایی را تا 1.7 پوند کاهش دهد.
پلاستیک ها همچنین می توانند با بسته بندی کمتر کالای بیشتری را به خانه بیاورند. به عنوان مثال ، فقط 2 پوند پلاستیک می تواند 1300 اونس - تقریبا 10 گالن - از یک نوشیدنی مانند آب ، نوشابه یا آب را تحویل دهد. برای آوردن همان مقدار محصول ، 8 پوند فولاد یا بیش از 40 پوند شیشه ، به 3 پوند آلومینیوم نیاز دارید. نه تنها کیسه های پلاستیکی نسبت به کیسه های کاغذی به انرژی کل کمتری نیاز دارند ، بلکه در حمل و نقل نیز سوخت را حفظ می کنند. حمل هفت کامیون به همان تعداد کیسه کاغذی که در یک کامیون کیسه های پلاستیکی جا دارد ، زمان می برد. پلاستیک ها بسته بندی را کارآمدتر می کنند ، که در نهایت باعث صرفه جویی در منابع می شود.
مهندسان پلاستیک سبک وزن همیشه در تلاشند تا کارهای کمتری را با مواد کمتری انجام دهند. از سال 1977 ، بطری نوشابه پلاستیکی 2 لیتری امروز از 68 گرم به 47 گرم رسیده است که 31 درصد کاهش در هر بطری را نشان می دهد. این صرفه جویی بیش از 180 میلیون پوند بسته بندی در سال 2006 فقط برای بطری های نوشابه 2 لیتری بود. کوزه شیر پلاستیکی 1 گالنی نیز با کاهش 30 درصدی کمتر از 20 سال قبل روبرو شده است.
انجام بیشتر با کار کمتر به روش دیگری به صرفه جویی در منابع کمک می کند. این به صرفه جویی در انرژی کمک می کند. در واقع پلاستیک ها می توانند نقش بسزایی در صرفه جویی در انرژی داشته باشند. فقط به تصمیمی که از شما خواسته شده در صندوق فروشگاه مواد غذایی بگیرید ، نگاه کنید: "کاغذ یا پلاستیک؟" تولید کیسه های پلاستیکی گاز گلخانه ای کمتری تولید می کند و آب شیرین کمتری نسبت به تولید کیسه های کاغذی مصرف می کند. نه تنها کیسه های پلاستیکی نسبت به کیسه های کاغذی به کل تولید انرژی کمتری نیاز دارند ، بلکه سوخت را در حمل و نقل نیز ذخیره می کنند. حمل هفت کامیون به همان تعداد کیسه کاغذی که در یک کامیون کیسه های پلاستیکی جا دارد ، زمان می برد.
پلاستیک در ساخت و ساز در منزل
پلاستیک همچنین به صرفه جویی در انرژی در خانه کمک می کند. سایدینگ و پنجره های وینیل به کاهش مصرف انرژی و کاهش قبوض گرمایشی و سرمایشی کمک می کنند. علاوه بر این ، وزارت انرژی ایالات متحده تخمین می زند که استفاده از عایق کف پلاستیکی در خانه ها و ساختمانها هر ساله می تواند بیش از 60 میلیون بشکه نفت نسبت به سایر عایق ها صرفه جویی کند.
در لوازم خانگی مانند یخچال و کولر نیز همین اصول وجود دارد. قطعات پلاستیکی و عایق از اوایل دهه 1970 به 30 تا 50 درصد بهره وری انرژی آنها کمک کرده است. باز هم می گویم ، این صرفه جویی در انرژی به شما کمک می کند قبض های گرمایشی و سرمایشی را کاهش دهید. و لوازم خانگی ساکت تر از طراحی های قبلی هستند که از مواد دیگر استفاده می کردند.
پایان زندگی
بازیافت مکانیکی بازیافت
بسته های پلاستیکی پس از مصرف در اوایل دهه 1980 و در نتیجه برنامه های رسوب بطری در سطح دولت ، که یک تولید ثابت بطری های PETE برگشتی را تولید می کند ، آغاز شد. با اضافه شدن بازیافت کوزه شیر HDPE در اواخر دهه 1980 ، بازیافت پلاستیک به طور پیوسته اما نسبت به مواد بسته بندی رقیب رشد کرده است.
تقریباً 60 درصد جمعیت ایالات متحده - حدود 148 میلیون نفر - به برنامه بازیافت پلاستیک دسترسی دارند. دو شکل معمول جمع آوری عبارتند از: جمع آوری حاشیه - در جایی که مصرف کنندگان پلاستیک های تعیین شده را در سطل مخصوصی قرار می دهند تا توسط یک شرکت حمل و نقل دولتی یا خصوصی حمل شود (تقریباً 8550 جامعه در بازیافت حاشیه شهر شرکت می کنند) و مراکز تخلیه - جایی که مصرف کنندگان از آنجا استفاده می کنند قابل بازیافت در یک مرکز واقع در مرکز (12،000). بیشتر برنامه های حاشیه ای بیش از یک نوع رزین پلاستیکی جمع می کنند. معمولا هم PETE و هم HDPE. پس از جمع آوری ، پلاستیک ها به یک مرکز بازیابی مواد (MRF) یا کنترل کننده برای مرتب سازی در جریانهای تک رزینی تحویل داده می شوند تا ارزش محصول افزایش یابد. سپس پلاستیک های طبقه بندی شده برای کاهش هزینه های حمل و نقل مجدد ، جریمه می شوند.
احیای مرحله مرحله بعدی است که پلاستیک ها را به صورت پوسته ریزی خرد می کنند ، شسته می شوند تا آلودگی ها از بین برود و برای تولید محصولات جدید مانند بطری ، ظروف ، لباس ، فرش ، الوار پلاستیکی و غیره به کاربران نهایی فروخته می شود. تعداد شرکت هایی که پس از پلاستیک های مصرفی امروز بیش از پنج برابر بیشتر از سال 1986 است و از 310 شرکت به 1،677 در سال 1999 رسیده است. تعداد استفاده نهایی برای پلاستیک های بازیافتی همچنان در حال رشد است. دولت فدرال و ایالت و همچنین بسیاری از شرکت های بزرگ اکنون از طریق خرید سیاست های ترجیحی از رشد بازار حمایت می کنند.
در اوایل دهه 1990 ، نگرانی در مورد کاهش درک ظرفیت دفن زباله باعث تشدید تلاش قانونگذاران برای استفاده از مواد بازیافتی شد. اختیارات به عنوان ابزاری برای گسترش بازارها می تواند نگران کننده باشد. ممکن است در رسیدگی به خصوصیات بهداشتی ، ایمنی و عملکردی ممکن نباشد. دستورات تصمیمات اقتصادی را مخدوش می کند و می تواند منجر به نتایج مالی بهینه شود. علاوه بر این ، آنها قادر نیستند مزایای چرخه زندگی گزینه های جایگزین برای محیط زیست ، مانند استفاده کارآمد از انرژی و منابع طبیعی را تأیید کنند.
بازیافت مواد اولیه
پیرولیز شامل گرم شدن پلاستیک ها در غیاب یا عدم وجود اکسیژن برای تجزیه زنجیره های طولانی پلیمر به مولکول های کوچک است. در شرایط ملایم ، پلی الفین ها می توانند روغنی مانند روغن تولید کنند. شرایط خاص می تواند باعث تولید مونومرهایی مانند اتیلن و پروپیلن شود. برخی از فرآیندهای گازدهی باعث ایجاد سینگاس می شود (به مخلوط هیدروژن و مونوکسیدکربن گاز سنتز یا سینگاس گفته می شود). در مقایسه با تجزیه در اثر حرارت ، احتراق یک فرآیند اکسیداتیو است که گرما ، دی اکسید کربن و آب تولید می کند.
بازیافت شیمیایی یک مورد خاص است که در آن پلیمرهای چگالشی مانند PET یا نایلون واکنش شیمیایی داده و مواد اولیه را تشکیل می دهند.
کاهشمنبع کاهش منبع به عنوان یک گزینه مهم برای حفظ منابع و مدیریت پسماند جامد ، مورد توجه بیشتری قرار گرفته است. کاهش منبع که غالباً "پیشگیری از زباله" نامیده می شود به عنوان "فعالیتهایی برای کاهش مقدار مواد موجود در محصولات و بسته بندی قبل از ورود این مواد به سیستم مدیریت پسماند جامد شهری" تعریف می شود.
فعالیت های کاهش منبع باعث کاهش مصرف منابع در مرحله تولید می شوند. به طور کلی ، فعالیت های کاهش منبع عبارتند از:
- طراحی مجدد محصولات یا بسته ها به منظور کاهش مقدار مواد استفاده شده ، با جایگزینی مواد سبک تر به جای مواد سنگین تر یا طولانی شدن عمر محصولات برای به تعویق انداختن دفع.
- استفاده از بسته بندی که میزان آسیب یا فساد محصول را کاهش می دهد.
- کاهش مقادیر محصولات یا بسته های استفاده شده از طریق اصلاح روش های فعلی توسط پردازنده ها و مصرف کنندگان.
- استفاده مجدد از محصولات یا بسته های تولید شده قبلی.
- مدیریت پسماندهای آلی غیر فرآورده (مواد زائد غذایی ، اصلاح حیاط) از طریق کمپوست حیاط خانه یا سایر گزینه های موجود در محل برای دفع.
